Wykładnia umów obligacyjnych w świetle współczesnych tendencji rozwoju prawa prywatnego

W monografii podjęto próbę oceny funkcjonalności wypracowanych dotąd modeli interpretacyjnych znajdujących zastosowanie w dziedzinie umów zobowiązaniowych. Głównym celem pracy jest weryfikacja tezy badawczej dotyczącej możliwości zidentyfikowania uniwersalnego zasobu założeń definicyjnych właściwych wykładni umów oraz instrumentarium interpretacyjnego stanowiącego dorobek doświadczenia prawniczego, które zachowują aktualność również w obliczu dynamiki bezprecedensowych zjawisk charakterystycznych dla obecnej fazy rozwoju prawa prywatnego i praktyki kontraktowej, mających uzasadniać postulaty konstruowania nowego paradygmatu umowy i prawa kontraktów. Przekrojowe ujęcie tendencji znajdujących wyraz m.in. w procesach unifikacji, dekodyfikacji i rekodyfikacji prawa prywatnego, transgranicznej cyrkulacji modeli jurydycznych, wzroście znaczenia tzw. prawa miękkiego, standaryzacji obrotu, kształtowaniu się specyficznego stylu redagowania umów, rozwoju zastosowań zaawansowanych innowacji technologicznych, zwłaszcza w zakresie automatyzacji (w tym algorytmizacji) transakcji, pozwoliło zilustrować złożoność otoczenia zawieranych współcześnie umów oraz unaocznić poziom wymagań stawianych konfrontującemu się z nimi interpretatorowi. Zakresem przeprowadzonych rozważań objęto rozbudowaną analizę dorobku polskiego porządku prawnego w dziedzinie wykładni umów oraz studium porównawcze modeli interpretacyjnych przyjętych w wybranych systemach prawnych Europy, a także przegląd rozwiązań przyjętych w aktach szeroko rozumianego prawa jednolitego.